Er bestaan vele vormen van kindermishandeling. Eén van die vormen wil ik vandaag graag aanhalen omdat ik op zoek ben naar meningen van anderen. Laat ik eerst een normale dag van onze oudste zoon beschrijven. Hij is 17 jaar en zit midden in zijn eindexamens. Hij staat rond 8 uur in de ochtend op, hangt wat, eet iets en gaat vervolgens iets ondernemen. Dit laatste op aandringen van ons, als wij hem laten gaan zit hij de hele dag op de bank te zappen van Film 1 naar Film 2 en terug. Hij gaat leren (net genoeg om een voldoende te halen), werken (bij de McDonald's) of op bezoek bij vrienden. Af en toe loopt hij eens hard om net fit genoeg te zijn voor de keuring van de Marine. Hij eet goed, helpt af en toe eens mee in huis, doet een boodschap en is verder dus een echte puber inclusief de grote monden, te laat thuis etc. Wij vinden het prima wanneer hij in de avond naar vrienden gaat maar vinden in zijn examentijd dat hij op tijd in bed moet liggen.
Nu heeft hij een vriend waar hij nogal vaak uithangt, deze jongen werkt niet, komt amper tot nooit buiten, leert niet, gaat rustig om 2 uur in de ochtend eens slapen om ver in de middag weer wakker te worden. Wat doet deze jongen? Hij is een gamer.. zijn leven draait om games, van wakker worden tot slapen gaan speelt hij games. Tussendoor gaat hij eens naar school en dat is het dan. Ik kan hier niet over uit, wat bezielt ouders om hun kind buiten het sociale leven te houden? Deze jongen is 16 jaar, dit kan toch niet gezond zijn? Wat maakt dit kind mee van het leven? Hoe leert hij met geld omgaan, werken voor een baas, zelfdiscipline ontwikkelen. Ik vind dat de ouders actief moeten zorgen dat hun zoon beweging krijgt en iets leert over verantwoording en het echte leven.
Wij hebben in huis 3 computers, een Nintendo Wii, een oude Nintendo 64 en 3 gameboys. Gewoon omdat het leuk is, wij staan ook vreselijk actief te honkballen met een Wii controller in onze handen, geweldig leuk! Onze zonen (4 dus in totaal) spelen wat spellen online, hebben allen een hyves profiel, zijn nog gek op Mario 64 en spelen Pokemon spellen op de gameboy. Hier gelden regels voor, niet bij mooi weer, niet voor de lunch en niet na het avondeten. Zijn wij nu van die verschrikkelijke ouders? Het punt is namelijk dat onze oudste nu continu (overdag en in de avond) bij zijn gamer vriendje hangt. Hij vergeet de tijd en verzint de ene smoes na de andere om maar bij zijn gamer vriendje te kunnen zijn. Tot voor kort deed hij dit niet en dus is mijn conclusie dat zijn gamer vriendje een slechte invloed op hem heeft. Wij laten hem maar even gaan, zolang hij op tijd op bed ligt, op school of werk komt en 3 x per dag een gezonde maaltijd binnenkrijgt kan het in een korte tijd (nog enkele weken) weinig kwaad. De slechte invloed is trouwens niet de schuld van het gamertje maar wel van zijn ouders, vind ik.
Ik zou het op prijs stellen als jullie zouden stemmen over de volgende vraag.
Naar mijn homepage
Posts
3 opmerkingen:
kindermishandeling...moeilijk hoor...ik vind het niet corrigeren van je kinderen als ze de hele dag aan het "gamen" zijn zeker een tekortkoming als ouder zijnde maar om het nu gelijk te trekken met bijv. fysiek geweld tegen kinderen, dat vind ik te ver gaan.
Toch moet ik zeggen dat elke ouder de verantwoording heeft om hun kind op te voeden tot een goed burger en iemand die in staat is om fatsoenlijk deel te nemen in onze maatschapij..en als je je kind dan de hele dag op zijn of haar kamer, afgesloten van de buitenwereld, als een wereldvreemde laat "gamen" dan voldoe je zeker niet aan deze verplichting
Ik begin mijn verhaal met "er bestaan vele vormen van kindermishandeling". Voorbeelden zijn natuurlijk fysiek geweld maar een kind is ook psychisch te mishandelen. Verwaarlozing is ook een vorm van mishandeling, zo oordeelde de rechter in een voogdijzaak van een bekende van mij. Je kind zichzelf laten onttrekken aan het maatschappelijke en sociale leven zonder in te grijpen is, naar mijn mening, een vorm van mishandeling omdat de ouder het kind wel degeleijk verwaarloosd. Het is natuurlijk wel makkelijk, een puber die niets vraagt en zichzelf maar opsluit in zijn kamer. Het scheelt tijd en je hebt geen last van puber problemen, zodra een ouder dit toestaat gedraagt hij/zij zich niet langer als de opvoeder, een kind zonder opvoeder is een verwaaloosd kind.
Vandaar mijn conclusie dat dit een vorm van kindermishandeling is. Het kan nog veel gevolgen hebben, het kind loopt namelijk wel degelijk tegen problemen aan, op school bijvoorbeeld. Normale kinderen praten er over of je merkt als ouder dat er iets aan de hand is. Een gamer uit zich in de spellen met het gevaar dat de gamewereld de nieuwe realiteit is. Zie gruwelijke peutermoorden in België.
Ouders zijn op de eerste plaats verantwoordelijk voor het gedrag van hun kind.
Het is een moeilijk onderwerp en ik zit er behoorlijk mee, vandaar dat ik het even van mij af wilde schrijven en een discussie wilde losmaken.
Cindy, inderdaad een moeilijk onderwerp,..
"Het is natuurlijk wel makkelijk, een puber die niets vraagt en zichzelf maar opsluit in zijn kamer. Het scheelt tijd en je hebt geen last van puber problemen, zodra een ouder dit toestaat gedraagt hij/zij zich niet langer als de opvoeder, een kind zonder opvoeder is een verwaaloosd kind.",... ik denk dat dit het probleem prima opsomt.
Ik heb net even rondgekeken op websites hier in Nieuw Zeeland en op diverse websites is terug te vinden dat 40-45% van de kinderen vind dat ze te weinig aandacht krijgen van hun ouders.
Hoewel ik zelf niet gezegend ben met kinderen lijkt het me geen al te grote opgave om elke dag in ieder geval aan je kind te vragen wat ze gedaan hebben die dag om zo je betrokkenheid te tonen, dit kost volgens mij niet meer dan 15 minuten en kan prima tijdens de gezamelijke avondmaaltijd.
Maar het is de taak van de ouders om deze aandacht te schenken en niet die van de kinderen om hier om te moeten vragen..
Een reactie posten