Terreureurlings

Door : Paul de Krom

Gisteren het parlementaire jaar afgesloten met een stemmingslijst van 32 pagina's. Ik ben opgehouden met het tellen van het aantal moties en amendementen. De Kamer - ikzelf niet uitgezonderd - moet echt serieus gaan nadenken waar we mee bezig zijn. Te veelvuldig gebruik van de instrumenten die de Kamer heeft leidt tot inflatie en holt de machtspositie van de Kamer verder uit. Een tijger die zijn eigen tanden trekt. Waar vroeger een motie of spoeddebat nog indruk maakte, ligt geen minister er meer wakker van.

Een illustratie van een 'lam' parlement is het verloop van de 'discussie' over de kilometerheffing (Kastje van Camiel) deze week. De laatste week voor het reces is altijd overvol. Niettemin kreeg de Kamer 2 dagen voor het debat op woensdag nog een karrevracht met papier. Nauwelijks tijd meer om dat goed te lezen. Een beproefde methode. Begraaf de Kamer op het laatste moment met stapels papier, hoop dat niemand het meer leest en probeer op die manier er iets doorheen te drukken. Resultaat: operatie geslaagd. Het debat kon woensdag vanwege tijdgebrek niet worden afgemaakt. Grote verwarring ontstond over de nieuwe provinciale belasting die het kabinet wil invoeren. Dat was al lang bekend. Maar opeens kwam een fraai stukje professioneel buhnewerk van CDA en PvdA. Die waren opeens 'zeer bezorgd' dat er daardoor dubbel zou moeten worden betaald. En ze toonden zich 'zeééééér bezorgd' over de nieuwe CO2 heffing. Het zou verstandig zijn geweest het debat op ordentelijke wijze na het reces af te maken. Maar nee. De coalitie walste, met Terreurlings als regisseur, over de bijna voltallige oppositie heen. Het moest en zou voor het reces er doorheen worden geramd. Dus: donderdag het tweede deel van het debat. Een uur daarvoor kwamen nog antwoorden op vragen binnen. In het debat werd een schimmig spreadsheetje met cijfers uitgedeeld. Slechts tijd voor twee interrupties. En dat heet dan 'debat'. CDA en PvdA trokken zoals verwacht hun keutels snel in en slikten de vage en ontwijkende verhalen van het kabinet. 's Avonds werd de boel met een ferme klap afgehamerd. En gaat over tot de orde van de dag. Ziezo, geregeld. In het grote theater van Terreurlings was voor Hare Majesteit's Loyale Oppositie niet meer weggelegd dan de rol van ongewenst publiek. "L'Etat, cést Moi'. Kunnen we tenminste lekker met reces. Met oogkleppen op stak de Kamer de Rubicon over. 3,5 miljard belastinggeld zal worden besteed aan invoering van het rekeningrijden zonder te weten waar dat geld precies vandaan komt en zonder dat de afspraken die in het verleden zijn gemaakt worden nagekomen. Maar wél met een hoop onzekerheden. Behalve één: we gaan met z'n allen meer betalen om langer in de file te staan. Nederland heffingenland. Onderzocht de Kamer een paar jaar geleden met de commissie Duivestein nog serieus waarom grote projecten zo vaak uit de klauwen lopen, de wijze raad van toen is alweer met voeten getreden. Maar ja, het staat nu eenmaal gebeiteld in het regeerakkoord. En dus stopt met het debat ook het denken.

Intussen had Wouter Bos nog 150 miljoen te verdelen en mochten de drie coalitiepartijen elk voor 50 miljoen in de ton grabbelen. Zo gaat het CDA voor dat geld kerken opknappen. Geld dat eerst uit uw en mijn portemonnee is gestolen. Door een emmer aan lastenverhogingen (vliegtaks, accijnzen, verpakkingstaks etc. etc. etc.) over onze hoofden uit te storten.

Pffff... hoog tijd om even afstand te nemen. Hoe lang houdt Nederland dit uit?

Vanmorgen gelukkig ook goed nieuws. VVD en PVV openden gezamenlijk de "vrijdenkersruimte" in de Tweede Kamer. Het is een expositie die plaats biedt aan het werk van gedurfde opiniemakers, onder wie cartoonist Gregorius Nekschot en cineast Theo van Gogh. Ik mocht de ouders van de in 2004 vermoorde filmmaker die ook aanwezig waren bij de opening een hand geven. Voor mij een bijzonder moment. De aanslag op Van Gogh en het overhaaste gedwongen vertrek van toenmalig collega Ayaan Hirshi Ali heeft op mij veel indruk gemaakt. De VVD wil met de vrijdenkersruimte opkomen voor de vrijheid van meningsuiting die sluipenderwijs, mede dankzij het CDA, onder druk is komen te staan. Wie had gedacht dat we anno 2008 nog de barricaden op zouden moeten voor het vrije woord? Tegen politici die uit angst voor represailles bereid zijn Nederland over te leveren aan zelfcensuur. Tegen degenen die, omdat ze zichzelf gekwetst voelen, anderen de mond willen snoeren. De enige beperking van de vrijheid van meningsuiting ligt in de wet. En nergens anders. Dat mijn partij daarvoor de barricaden opgaat maakt mij trots. En dat komt recht uit mijn liberale hart.


Opmerking van mij : Na het lezen van deze weblog weet ik weer waarom de VVD mijn partij is. Paul de Krom is een absolute topper waar we hopelijk nog veel meer van gaan zien en horen!



Naar mijn homepage