Ooit miss Iran, nu onvindbaar?

Sousan Hakima

Hoe en waar ik ook zoek, ik kan haar niet vinden. Deze prachtige dame was in 1973 Miss Iran en ik ben erg nieuwsgierig naar haar welzijn. Waarschijnlijk is er van haar dromen niets uitgekomen. Er waren voor de Islamitische revolutie meer mooie Iraanse vrouwen te vinden op de covers van alle bladen. Wat zullen zij nu denken, vinden en voelen? Hoe staat de Iraanse vrouw er eigenlijk voor in het hedendaagse Iran? Ik zal eens een aantal dingen op een rij zetten die in mij opkomen.

Het moet voor de vrouwen in Iran erg vreemd zijn om hun vreselijke leiders Afghanistan op te horen roepen beter met de mensenrechten (en dan vooral de rechten van de vrouw) om te gaan terwijl de vrouwen in Iran amper het recht hebben om te bestaan. Natuurlijk zijn er kleine successen geboekt wanneer het aankomt op de carrière van de Iraanse vrouw, maar wie ooit het idee had dat de vrouwen onder de Shah tot 1979 slechter af waren, hebben het mooi mis.

Volgens de Iraanse wet zijn vrouwen te dom, slap en emotioneel om getuige te zijn van een misdaad, zo kan een vrouw alleen getuigen in een moordzaak wanneer haar getuigenis gedekt wordt door die van een man. Het leven van een vrouw in Iran is vergelijkbaar met die van een zwarte Afrikaan tijdens de apartheid in Zuid-Afrika. Vrouwen mogen veel gebouwen niet in en amper deelnemen aan een sport. De Iraanse vrouw is een tweederangs burger, maar eigenlijk behandelen wij onze honden nog vele malen beter dan de Iraniërs hun vrouwen.

Allereerst is daar de hejab (sluier) waardoor vrouwen nooit te mooi over kunnen komen (helaas voor de Mullahs blijven Iraanse vrouwen werkelijk prachtig!) en de afscheiding van de echte wereld door vrouwen niet deel te laten nemen aan sport of andere vrijtijds besteding. Er zijn kleine verbeteringen in Teheran zichtbaar waar vrouwen zelfs banen kunnen hebben, maar in de gebieden buiten de grote stad is er nog niets veranderd sinds de tijd van Ayatollah Khomeini.

Zodra een vrouw richting de pubertijd gaat wordt haar leven geleid door mannelijke familieleden, ze kunnen worden uitgehuwelijkt zonder dat ze daar zelf iets vanaf weten en wel vanaf hun 9e jaar. (volgens de Iraanse wet mag een vrouw vanaf 9 trouwen mits daar een goede financiële vergoeding voor de familie tegenover staat, met andere woorden.. vrouwen-lees kinderen- kunnen worden verkocht.) Een volledige sluier of hoofddoek en een overjas zijn het enige acceptabele dat een vrouw aan kleding mag dragen. Haar leven is (volgens de wet) de helft waard van het leven van een man. Mocht een man zijn vrouw vermoorden kan hij alleen geëxecuteerd worden wanneer de familie van de vrouw de helft van de kosten betaald. Dus, hoe het ook loopt de vrouw, of zelfs de familie van een vrouw, is altijd het slachtoffer.

Een man kan in Iran 4 permanente vrouwen hebben en oneindig veel tijdelijke, een vrouw die niet monogaam is zal het niet overleven. Mannen hebben alle macht over hun vrouwen, dochters en zussen. Vrouwen hebben overal toestemming voor nodig, om te reizen, studeren, trouwen etc. Mannen verkrachten hun vrouwen continu en een vrouw die ongehoorzaam is kan zonder pardon in elkaar geslagen worden (en ja, dat staat inderdaad in de Koran) de definitie van ongehoorzaamheid is niet bepaald.

Een man kan zonder problemen scheiden van zijn vrouw en tot 1996 was het voor een vrouw onmogelijk om te scheiden van haar man, nu is het mogelijk maar slechts in uitzonderlijke gevallen. Al is de vrouw op leven na dood, dan nog duurt het jaren en jaren voor er eens scheiding uitgesproken kan worden. Er zijn gevallen bekend waar het 8 en 10 jaar duurde. Een vrouw moet meestal ook betalen voor haar scheiding, ook al vraagt de man de scheiding aan. Een vrouw zal altijd arm en alleen achter moeten blijven. Jongens van 2 jaar en ouder en meisjes van 7 jaar en ouder zullen nooit aan de moeder worden toegewezen. Zelfs de opa heeft meer rechten dan de moeder.

Tegen verkrachters zal nooit aangifte worden gedaan, daar het een schande is en de vrouw gestenigd kan worden als aannemelijk kan worden gemaakt dat de vrouw van de verkrachting genoot, en aangezien de verklaring van een man 2 x meer waard is dan die van een vrouw is het nutteloos om aangifte doen en zal de vrouw voor altijd de littekens met zich meedragen zonder dat er recht is gesproken en de dader is gepakt.

Vrouwen in Iran willen geen sluier of hoofddoek dragen, zij zien het als een teken van vrijheid om het ding af te werpen, feit is dat de Iraanse vrouwen gedwongen worden om er één te dragen, vrouwen die zich niet voldoende bedekken worden gearresteerd, gemarteld en moeten een verklaring ondertekenen waarin zij beloven nooit meer de "hoer" uit te hangen.

Een afsluitend feit is dat vrouwen zich moeten bedekken zodat zij geen rol kunnen spelen in de samenleving, ze horen afgescheiden te worden. Duidelijk wordt gemaakt dat vrouwen zonder sluier slecht en hoeren zijn en dat zij op deze wereld zijn om het leven van mannen zuur te maken.

Laat mij dan maar een hoer zijn in hun ogen, ik ben in ieder geval vrij!

Naar mijn homepage

Laatste nieuws Iran : EU en VS waarschuwen Iran